Wat voor werk deed je hiervoor?
Na mijn studie Spaanse taal- en letterkunde en Communicatiewetenschappen, werkte ik bijna twintig jaar als communicatie- en veranderadviseur, in de profitsector en bij de overheid. Eerst voor een groot IT-bedrijf en een PR-adviesbureau en later voor het Openbaar Ministerie waar ik negen jaar communicatiemanager was. Daarna werkte ik nog vier jaar als trainer en coach voor InterCoach, het coachingsbureau van de Rijksoverheid.

Wat doe je nu?
In de zomer van 2010 besloot ik mijn bedrijf Heilig Vuur op te richten. Vanuit Heilig Vuur begeleid en ondersteun ik mensen, teams en organisaties in hun persoonlijke en professionele ontwikkeling. Dit doe ik door middel van leergangen en trainingen over persoonlijk leiderschap, workshops over systeemdynamieken, supervisie voor professionals en individuele coaching. Mijn werk doe ik zowel in het Nederlands als in het Spaans. Het is mijn passie om anderen te helpen het ‘heilig vuur’ in zichzelf te ontdekken; datgene te ontdekken wat hen tot leven brengt.

​Waarom heb je deze switch gemaakt?
Na jaren met veel plezier in organisaties en teams te hebben gewerkt, voelde ik dat ik echt helemaal vrij wilde zijn in hoe ik mensen en groepen kon coachen en begeleiden naar een volgende fase in hun ontwikkeling. Bovendien ontdekte ik door de vele opleidingen die ik zelf volgde steeds meer het ‘heilig vuur’ in mijzelf. Dat vuur ging in de tijd alleen maar voller branden en ik wist aanvankelijk eigenlijk niet zo goed wat ik er mee aan moest. Ik probeerde op een gegeven moment het bureau waar ik toen werkte zelfs te bewegen mij te volgen in het bewustzijnswerk. Iets wat natuurlijk helemaal niet ging. Dit leverde dan ook lastige situaties op, mijn directeur wilde er bijvoorbeeld niet in mee. Mijn toenmalige supervisor zei me op een gegeven moment: “Irene jij bent een vrouw met een missie. Als je het helemaal wilt doen op jouw manier, dan moet je ook zo stoer zijn om je eigen toko starten.” Die zin bleef nog een hele poos bij mij hangen tot ik op een goed moment besloot dat ik er niet meer omheen kon. Ik nam mijn ontslag om mijn passie te volgen en richtte Heilig Vuur op

Wat was het moment dat je besloot om het daadwerkelijk te doen?
Ik liep dus al een tijdje met het idee rond en had ook al de naam bedacht. Toch heb ik de keuze ook weer niet heel vlot gemaakt. Het was echt een proces waarin ik alle kanten op ging. Van heel blij en veel zin om voor mezelf te starten tot een soort van paniek … zo van: wat ga ik in godsnaam doen? En dat laatste ging dan voornamelijk over het opgeven van mijn comfortabele ambtenarenloopbaan en allerlei fijne arbeidsvoorwaarden. Ik had er nachtmerries van. Op ‘vlaggetjesdag’ in 2010, de dag waarop de komst van de ‘Hollandse Nieuwe’ wordt gevierd in Scheveningen, liep ik van de Zeestraat in Den Haag over het Binnenhof terug naar het Ministerie. Ik zal het nooit vergeten. Een prachtige wandeling en het voorjaar hing uitbundig in de lucht. Ik had zojuist een training gegeven voor mijn toenmalige werkgever in Panorama Mesdag. Het was een kraakheldere dag en overal wapperden de vlaggetjes en stonden haringkarren met de nieuwe vangst op de hoeken van de straten. Op het Binnenhof passeerde ik ‘bij toeval’ Mark Rutte, toen nog geen MP, die mij een stralende lach toewierp. Ik weet niet of het nou aan Rutte lag, en of hij daadwerkelijk naar mij lachte, maar precies op dat moment, en zeker ook aangemoedigd door de feestelijke sfeer in de Haagse binnenstad en al die vlaggetjes, wist ik: “dit is het moment, nu ga ik springen”. Het was opeens klaar. Ik was er klaar voor. Teruggekomen op kantoor heb ik direct tegen mijn directeur gezegd dat ik ontslag wilde nemen om voor mijzelf te beginnen. Ze had het niet zien aankomen.

​Ben je tevreden met je nieuwe werk?
Het voelt na meer dan tien jaar niet meer echt als ‘nieuw’ werk, maar ik durf wel te zeggen dat ik er nog steeds intens van geniet. Ik leer van elke klant en van elk traject zoveel nieuwe dingen. Iedere keer weer. Dus misschien is mijn werk wel elke dag opnieuw ‘nieuw’ voor me. Het houdt me als niets anders gaande. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet een keertje denk hoeveel ik van mijn werk houd. Ik kan mezelf er helemaal in kwijt. Door Heilig Vuur blijf ik als mens groeien en hoe meer ik groei als mens, hoe meer Heilig Vuur ook weer groeit, wat mij nog weer meer laat groeien, waardoor… Heilig Vuur heeft mijn volle hart en Heilig Vuur maakt dat ik mijn volle hart kan voelen. Elke dag weer en elke dag meer.

​Wat mis je van je vorige werk en wat mis je absoluut niet?
Het werk voor de Voorlichtingsdienst van het Openbaar Ministerie was af en toe wel heel erg spannend. Ik zat constant met mijn neus boven op de actualiteit waarbij natuurlijk vooral de minder fraaie kanten van onze maatschappij de boventoon voerden. Af en toe was het zelfs ronduit beangstigend. Ik mis soms nog steeds die hechte samenwerking die ik daar had met mijn collega’s, de ‘geheime overleggen’, het maatschappelijke belang en de directe veiligheid die daar mee samenhing, het verzinnen van voorlichtingsstrategieën, het ‘spin-doctoren’, het samen vieren als iets was gelukt met alle ontlading van dien en ook het samen balen als iets niet was gelukt. De constante ‘strijd’ met advocaten, journalisten en het departement. Samengevat mis ik misschien wel vooral het hechte kameraadschap dat je als collega’s kunt hebben. Samen ècht voor iets gaan. En ook de gezelligheid, de meligheid tijdens het werk.

Wat is absoluut niet mis zijn de kaders, de bureaucratie, de traagheid en stroperigheid die organisaties soms kunnen hebben. En wat ik ook niet mis is het ‘water bij de wijn’ moeten doen op het moment dat je iets in de wereld wilt zetten. Dat je niet helemaal vol voor je eigen visie kunt gaan omdat je je (natuurlijk) ook hebt te conformeren aan de visie en de cultuur met alle ongeschreven wetten en regels van de organisatie.

​Hoe maakte je de switch?
Toen ik met Heilig Vuur startte, bleef ik in het begin nog een half jaar werken bij InterCoach. Heel langzaam bouwde ik daar mijn uren af en tegelijkertijd bouwde ik mijn uren op bij Heilig Vuur. Zo had ik in het begin nog wat salaris en kon ik mijn werk op een goede manier overdragen aan mijn opvolgers.

​Wat ging er niet goed of vond je moeilijk in deze fase?
Toen ik eenmaal had besloten om weg te gaan, leek het wel of mijn ziel zich ook had teruggetrokken uit de organisatie. Het kostte mij steeds meer moeite om mijn werk bij InterCoach nog te doen met dezelfde bevlogenheid die ik in het begin had gehad. Dit was frustrerend. Ik deed voor mijn gevoel alles een beetje half. Ik wilde ten diepste alleen nog maar bezig zijn met (mijn) Heilig Vuur in de wereld te zetten. Heilig Vuur ging ook pas echt lopen op het moment dat ik helemaal afscheid had genomen van mijn oude werk.

Hoe heb je het financieel geregeld voor en tijdens het switchen?
Ik had het geluk dat ik niet alleen de kostwinner van mijn gezin was. Soms vraag ik me wel eens af of ik ook zo ‘stoer’ zou zijn geweest als er niet nog een tweede inkomen was waar ik op terug kon vallen. Vanaf het begin heb ik gelukkig bijna meteen mijn ‘oude’ salaris verdiend. De rust die het me gaf dat we ook in het huis zouden kunnen blijven wonen als ik niets of minder zou verdienen, was echter heel behulpzaam. Ik beschouw het dus ook wel een beetje als een ‘luxe switch’ die ik heb gemaakt en ben dan ook dankbaar dat ik de financiële ruimte had om in alle rust mijn bedrijf op te starten. Maar ik was aan de andere kant ook zeer bereid om er in luxe op achteruit te gaan, om offers te brengen. En dat ben ik nog steeds. Dat kon en kan ik diep van binnen voelen. En ik was en ben er ook van overtuigd dat ik echt iets te bieden had en heb.

​Welke hulp heb je gekregen?
Naast de hulp van het thuisfront, ik kreeg immers de absolute vrijheid om mijn verlangen in de wereld te zetten, heb ik veel gehad aan mijn coach, die ik nog altijd bijna maandelijks bezoek. Zij houdt mij scherp bij mijn blinde vlekken. Net als andere leermeesters, collega’s, goede vrienden en vriendinnen die mij onvermoeibaar spiegelen, inspireren, geruststellen, adviseren en ondersteunen bij van alles en nog wat. Het is niet altijd makkelijk om het ‘alleen’ te doen (zonder een vangnet van een organisatie) en soms kan ik opeens bevangen worden door twijfel of het allemaal nog wel klopt wat ik doe. Ik had ook het geluk dat ik direct een prachtige leergang kon opzetten. Een aantal schoolleiders vroeg mij dik tien jaar geleden of ik voor hen ook een leergang over systeemdynamieken kon verzorgen. Ik hoorde mezelf “Ja, natuurlijk” zeggen om vervolgens te denken: “maar hoe ga ik dit in vredesnaam doen?” Maar het is gelukt en ik dank hen nog steeds om die mooie kans zo recht in de roos. Die leergang is nu de kern van Heilig Vuur.

​Wat heb je geleerd van het hele proces?
Ik heb leren uitreiken, hulp leren vragen. Maar ook heeft Heilig Vuur mij heel dicht bij mezelf gebracht, bij mijn eigen eigenzinnigheid en daarvoor daadwerkelijk durven te gaan staan. Kleur bekennen. Mijn eigen kleuren mengen. En die steeds verder ontdekken en verdiepen. Dat had ik nooit willen missen.

​Welke tips heb je voor iedereen die wil gaan switchen?
Ik houd erg van de mooie regels van Howard Thurman, een Amerikaanse schrijver uit de vorige eeuw: “Vraag niet aan de wereld wat de wereld van jou nodig heeft. Vraag in plaats daarvan aan jouzelf wat jou tot leven brengt. En durf dat dan te gaan doen. Want dat is precies wat de wereld nodig heeft.” Dat zou mijn allerbelangrijkste tip zijn.​

Als mensen willen volgen wat je nu doet, heb een website of een linkedin profiel waarop ze je kunnen vinden?